Το ότι ο Λέτο είναι ο καλύτερος παίκτης της Πανάθας πώς το κόβετε εσείς;

Στο ότι η απόδοση του Σεμπάστιαν Λέτο από τη στιγμή που φόρεσε την πράσινη φανέλα έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία αποτελεί διαπίστωση που δεν χωράει πολλή συζήτηση. Ο Αργεντινός επέστρεψε στην Ελλάδα δίχως πολλοί να περιμένουν πως στις αποσκευές του κουβαλούσε τίποτα περισσότερο από την αγάπη του για την ομάδα και τη κάσκα που τον συνοδεύει μετά τον σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι του.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Τελικά, αποδεικνύεται πως ο άνθρωπος έφερε σ’ εκείνο το πρώτο ταξίδι από τη Νότια Αμερική και το ειδικό βάρος ενός ποδοσφαιριστή που δεν μετριέται από τις ζυγαριές των αεροδρομίων. Γεμάτος όρεξη, πείσμα, αλλά και αξιοποιώντας όσο περίσσευμα ταλέντου και ικανοτήτων του άφησε το ύπουλο πρόβλημα στο γόνατο και η μακρά αγωνιστική απραξία, κλείνει σε κάθε ευκαιρία τα στόματα όσων των αμφισβήτησαν (συμπεριλαμβανομένου και εμού, για να τα λέμε όλα) και εξελίχθηκε αντί μεταγραφής ειδικών συναισθηματικών συνθηκών, σε απαραίτητο κομμάτι της ομάδας ανεξαρτήτως θέσης, συστήματος που επιλέγει ο Στραματσόνι ή ενδεκάδας που θα επιλέξει κάθε φορά ο Ιταλός.

Κι ενώ για τον ίδιο τον Λέτο τέτοιες εμφανίσεις ασφαλώς και αποτελούν παράσημο και επιπλέον λόγους για να διατηρεί και να βελτιώνει τη θέση του στο άτυπο ranking λατρείας από τους οπαδούς της ομάδας, για τους συμπαίκτες του ή τον προπονητή του αυτή η κατάσταση είναι μάλλον ανησυχητική.

Με τον Παναθηναϊκό να είναι σε μια κατάσταση «ράβε-ξήλωνε» από τον Ιανουάριο και πιθανότατα να παραμένει σε τέτοια και το προσεχές καλοκαίρι, η αναπόφευκτη σύγκριση του Αργεντινού με άλλους που υποτίθεται κάθε Κυριακή παίζουν το κεφάλι τους και των οποίων η παραμονή τελεί υπό κρίση, αποβαίνει σχεδόν μοιραία.

Ασφαλώς, το γεγονός πως ο Λέτο ξέρει μπάλα όσο ελάχιστοι και ότι στο ελληνικό πρωτάθλημα αυτή η διαφορά ποιότητας δημιουργεί χαοτική απόσταση μπορεί να αποτελεί μια δικαιολογία. Το ότι έχει επιβαρυνθεί με λιγότερα παιχνίδια από τους υπόλοιπους, επίσης. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μοιάζει ικανό να αιτιολογήσει επαρκώς το γιατί η δική του απόδοση στο χορτάρι δεν έχει βρει περισσότερους μιμητές στο πράσινο στρατόπεδο, με αποτέλεσμα η ομάδα να προβληματίζει.

Ασφαλώς ο Στραματσόνι μετά από τόσους μήνες στο σύλλογο, σύντομα -αν δεν έχει συμβεί ήδη- θα έχει προχωρήσει σε πλήρη αξιολόγηση του υλικού του και με τον Λέτο και τη δική του παρουσία ως οδηγό, θα είναι σε θέση να κάνει τις εισηγήσεις του δίχως πολλές τύψεις για εκείνους που θα κατέβουν στην αμέσως επόμενη στάση από το πράσινο τραίνο…

ΥΓ Για τον Πέτριτς που αποχωρεί μόνο μια κουβέντα. Προφανώς στις μέρες του στην Ελλάδα δεν έδειξε ούτε ένα ελάχιστο κλάσμα των ικανοτήτων, σε σχέση τουλάχιστον με τον παιχταρά που όλοι γνωρίζαμε. Ακόμη κι έτσι κλείνει την παρουσία του στον Παναθηναϊκό με σαφώς θετικό πρόσημο κι εκτός κάποιων σημαντικών γκολ που πέτυχε με το τριφύλλι, πέρα από κάθε αμφιβολία του πιστώνεται το γεγονός ότι ουδέποτε εμφάνισε σημάδια βεντετισμού ή τουπέ. Ως μια σπουδαία προσωπικότητα όπως είναι ο ίδιος, είχε τη σύνεση, την αυτογνωσία και την παιδεία ώστε να μην δημιουργήσει ποτέ το παραμικρό πρόβλημα.